Charles de Wolff overleden: slordige berichtgeving

In de berichtgeving over het overlijden van dirigent/organist Charles de Wolff (1932-2011) hebben we heel wat slordigheden en regelrechte omissies aangetroffen. Zo meldde een televisiezender dat De Wolff in 1980 (met het in die dagen eigen orkest: NFO) de Krönungsmesse van Mozart had uitgevoerd, ter gelegenheid van de inhuldiging van Beatrix von Lippe Biesterfeld tot Koningin der Nederlanden. Daarbij ging het echter om een uitvoering met het Concertgebouw Kamerorkest.

Charles de Wolff met zijn toen nog onafscheidelijke sigaret.
Foto genomen door Jarko Aikens, NFO Groningen, 1984.

In de necrologie die maandag 28 november in NRC/Handelsblad is verschenen, werd geen gewag gemaakt van het feit dat De Wolff meer dan een kwart eeuw het Noordelijk Filharmonisch Orkest als dirigent had geleid: eerst ─ tijdens de periode Roelof Krol ─ als één der gastdirigenten, vanaf 1966 als vaste dirigent, benoemd "voor het leven". Daar kwam echter een einde aan toen zijn ensemble in 1989 ─ door de Haagse overheid gedwongen ─ ging fuseren met het Frysk Orkest en er daarna voor de drie noordelijke provincies nog één ensemble bestond: het grootste regionale orkest van ons land ─ toen met 102 musici ─ dat Noord Nederlands Orkest ging heten.
Vooral delen van de Friese musici hadden al eerder te kennen gegeven niet onder De Wolff te willen spelen. Dat was heel duidelijk geworden toen de beide ensembles vanaf 1986 grote projecten samen gingen uitvoeren. Zelfs vervangen als plotseling een collega ziek werd en De Wolff het concert gemakkelijk had kunnen overnemen, wilden 'de Friezen' hem niet. Opvallend was dat in diezelfde periode bij ziekte van orkestleden in Groningen, tal van musici uit het Frysk Orkest zonder enig probleem kwamen remplaceren, ook als De Wolff wel op de bok stond.
Ik heb het meer dan eens meegemaakt dat in de pauze zo'n musicus in de dirigentenkamer met Charles de Wolff kwam overleggen over bepaalde moeilijke passages in hetgeen na de pauze nog moest worden gespeeld.
Tevens was De Wolff vanaf 1961 dirigent van het Toonkunstkoor Bekker te Groningen, en dat bleef hij nadat zijn gastdirigentschap met het orkest in Groningen werd omgezet in een vaste verbintenis.

In 1900, op deze dag, werd Aaron Copland geboren

Op de foto hierboven zit de componist Aaron Copland thuis aan een tamelijk kleine vleugel; dat spelen heeft hij tot op hoge leeftijd volgehouden. Hij werd negentig jaar en een paar weken.
Aaron Copland werd op 14 november 1900, vandaag dus exact 111 jaar geleden, in Brooklyn, New York, geboren. Hij was een zeer vruchtbare componist, al was de kritiek, begrijpelijkerwijs, niet altijd even gelukkig met zijn werken voor orkest. Kamermuziek uit zijn pen daarentegen werd doorgaans wel ervaren als van hoge kwaliteit. Hij was daarnaast een gewaardeerde muziekpedagoog, dirigent en pianist.
Hij studeerde onder meer bij de vermaarde Franse meesteres Nadia Boulanger (1887-1979), aan wie Copland de bewerking, zonder orgel (1928), van zijn Eerste Symfonie (1924) heeft opgedragen.
Van zijn internationaal bekende werken noemen we hier nog even de afgrijselijke Fanfare for the common man, ook te vinden in het laatste deel van zijn Derde Symfonie (1944-1946). Dirigent Leonard Bernstein dweepte nogal met die symfonische muziek, die hier en daar zo door en door Amerikaans is, dat velen in Europa deze als Yanken-klanken ondergingen.
In 1945 werd Copland onderscheiden met de Pulitzer-Prijs voor Muziek, toegekend voor zijn compositie Appalachian Spring. Deze muziekmeester zou meer, en zelfs felbegeerde, prijzen in ontvangst mogen nemen, onder meer voor een zogenoemde filmscore.
Aaron Copland leefde samen met een jongere collega, Samuel Barber (1910-1981).