BBC-Proms 2010: Negende Symfonie van Bruckner

Laatste krachtsinspanning

Vrijwel een decennium — het laatste van zijn aardse bestaan — heeft Anton Bruckner (1824-1896) gewerkt aan zijn laatste symfonie met het nummer negen, echter niet de negende in volgorde, aangezien hij voor zijn Eerste reeds enige symfonieën had gecomponeerd, waarvan er een de benaming de Nulde draagt.

Ondanks het feit dat er slechts drie van de beoogde vier delen [1] konden worden afgerond, heeft het opus toch nog een lengte van zestig minuten. Net als in de Zevende en de Achtste Symfonie van deze componist komen bij de acht hoorns, alternerend met het derde en vierde paar daarvan, vier Wagner-tuba's voor: twee tenortuba's en twee baritontuba's.
De overige orkestbezetting bestaat uit drievoudige houtblazers, drie trompetten, drie trombones, contrabastuba, pauken en sterk bezet strijkkwintet, zo mogelijk op basis van zes contrabassen. De harp (dreifach womöglich), die voor het eerst bij deze componist in de Achtste een rol speelde, komt in deze Negende niet opnieuw voor.

Première pas in de twintigste eeuw

De symfonie — "dem lieben Gott gewidmet"— is tijdens het leven van de componist niet uitgevoerd. De première werd gerealiseerd in het jaar dat de partituur ook in druk is verschenen: op 11 februari 1903 te Wenen. Dirigent was toen Ferdinand Löwe (1865-1925).

Meer informatie met betrekking tot dit opus kunt u vinden in een artikel, eveneens van heden, op de redactioneel aan dit weblog gelieerde site Muziek en mensen.

[1] 1. Feierlich, Misterioso. 2 Scherzo. Bewegt, lebhaft. 3. Adagio. Langsam, feierlich.

____________

Afbeeldingen

1. Wagner-tuba.

2. Dirigent Ferdinand Löwe omstreeks 1898.