Op zondag 4 mei, al vroeg in de middag, geven sopraan Gea Passies en pianist Johanan Havinga bijna hetzelfde concert als vier weken eerder in Huize Eem te
Groningen. Kurt Weill en Bertolt Brecht, maar ook Elisabeth Hauptmann, spelen weliswaar dezelfde rol voor zover dat hun invloed binnen het voor te dragen programma betreft, doch op één punt zal het concert afwijken, aangezien voor één nummer, het Eifersuchtsduet — de titel verraadt het al: twee zangstemmen benodigd zijn, maar de tweede zangeres van toen toert niet per definitie mee als sopraan Gea haar G, E en A, al dan niet gestreept, op de toehoorders loslaat en de jeugdige toetsenist dit met zijn doorgewinterde voeten- en vingerwerk, in technisch zwart/wit gerealiseerde klankkleurenrijkdom, weet te ondersteunen. Het zijn de nuances die 't 'm doen.En dat zult u zeker ook zelf kunnen waarnemen als u de Salomon Song uit diezelfde Dreigroschenoper zult krijgen voorgezet in plaats van dat duet. Ook daarin zal de nodige emotie doorklinken, al lijkt het soms wel een nuchtere opsomming van historische feiten. En dat daar Nuances in hoge mate vereist zijn, moge blijken uit de opmerkingen die Brecht zelf over de uitvoering van dit werk heeft geschreven.
Relativeren
Het mag, volgens Bertolt Brecht — deze zich tevens als tekstuele heer en meester over de operatie van het juiste presenteren opwerpende scribent — nooit zo worden dat de speler als het ware via een automatisme in de rol kruipt van zingende voordrachtskunstenaar,
zonder dat hij — en ook zij — zich dat bewust is. Het nuchtere praten, het verheven spreken en het zingen moeten duidelijk van elkaar zijn afgebakend.Dat dit hier in een concert met stukken uit die Dreigroschenoper veel minder streng moet en zal zijn, ligt al opgesloten in het feit dat er geen voorstelling op een toneel, met eventueel nauwelijks zichtbare musici, wordt gegeven, maar dat hier het puur muzikale element van ondersteuning heel nabij is in de vorm van een ware vleugel, die ook door een echte muzikant wordt bespeeld. Dat is nog eens heel wat anders dan al die playbackende legers van schreeuwerige types, welke tal van bühnes in ons land en elders uiterst onveilig maken.
Wat dat betreft, kunt u zich ook in het stedelijk-Friese gebied van ons land, reeds vanaf het vroege middagtijdstip, laten meevoeren in de wereld van de muzikale ontwikkelingen in de — zolang Kurt Weill, Brecht en Hanns Eisler (die ook op het programma staat) daar nog werkzaam waren — net niet geheel gemofrikaniseerde cultuur van ons Duitstalige nabuurland anno dazumal.
Uitleg
Over de inhoud van de bijdragen hoef ik geen nadere uitleg te geven, aangezien Gea Passies dat
zelf tussen de bedrijven — welke in deze niet-toneelmatige voordracht geen echte bedrijven zijn, doch liederen, songs en aanverwants — door, daar waar nodig zeker gepassioneerd, zal doen. En als dat gebeurt op de wijze zoals ze die op de eerste zondag van de lopende maand in Huize Eem te Groningen heeft gehanteerd, hoeft u over de begrijpelijkheid en inzichtelijkheid ook al geen zorgen te hebben. Er bestaan nog altijd goede methoden om, al dan niet klassieke, muziek met enig fingerspitzengefühl — een fenomeen dat niet slechts aan de pianist in kwestie is voorbehouden — voor het voetlicht (iets dat overigens in Huize Eem van boven kwam) te brengen. Kortom, de uitleg komt van goeden huize, en al vloeit die tussen Gea's tanden en lippen, deze is in goede handen.En als, na de zang en het snarenspel, de toehoorders voldaan en bevredigd huiswaarts keren, is er zo'n middag weer veel gewonnen. En dan zijn er toch nog altijd lieden, die menen dat kunst in het algemeen, en muziek in het bijzonder, niets met erotiek te maken heeft. Gelukkig zijn er hier en daar ook mensen te vinden die anders (lees: beter) weten.
__________
Zondag 4 mei, 13:30 uur; Dansschool Dansida, Drachten.
____________
Afbeeldingen
1. Gea Passies en Johanan Havinga (Foto: Sandro Kortekaas).
2. Bertolt Brecht (1898-1956), hier omstreeks 1930.
3. Kurt Weill (1900-1950).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten