Sheila Hayman |
Eén van de directe gevolgen van het verbod was dat de voor muzikale zaken verantwoordelijken binnen het toenmalige regime in Nazi-Duitsland toen op zoek zijn gegaan naar vervangende muziek voor Ein Sommernachtstraum. Als eersten heeft men twee bekende muziekmeesters die op enigerlei wijze de naziheerschappij niet al te negatief beschouwden: Richard Strauss (1864-1949) en Hans Pfitzner (1869-1949) ─ die beiden ook nog enige tijd te boek hebben gestaan als der letzte Romantiker ─, doch dezen beseften dat daar iets onmogelijks werd gevraagd, want zij wisten dat Mendelssohns muziek niet te overtreffen was, en daarom hebben beiden de opdracht geweigerd. De abjecte opportunist Carl Orff (1895-1982) die heel wat verschrikkelijk notengedram heeft veroorzaakt, nam de opdracht wel aan. Zesmiljoen-voudig BAH.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten