In de aflevering van het NPS-programma Het uur van de wolf dat op vrijdag 6 maart via Nederland 2 zal worden uitgezonden tussen 22:50 uur en 23:55 uur — die de titel draagt Het familie ensemble — kunt u kennismaken met familievader Franciscus Pondman en zijn vijf muzikale kinderen. Een moeder heeft het gezin niet, maar de vader houdt de touwtjes op het gebied van de huiselijke discipline strak in handen en, naar het lijkt, geldt hetzelfde waar het de regie betreft van de muzikale talenten van de jongeren.
De jongste van het gezin — Lili, 12 jaar oud — speelt piano; de oudste heet Alain, is 20 jaar en speelt saxofoon. Tussen dezen in bevinden zich Liza, die inmiddels 14 jaar is, cello speelt en ook nog zingt. Dat met die stembanden geldt eveneens voor de twee overigen: Lonne 15, die tevens de handen uit de mouwen steekt voor een nummertje op de cel; en broer Walther, 17, die het voorts met de klarinet doet.
". . . . . voor al uw feesten, bruiloften, huisconcerten, jubilea, recepties etc.." Zo wordt dit vijftal op een internetsite aangeboden, evenals hun inmiddels verschenen compact discs.
Op het concertpodium
Om het nu met dat muzikale gezinsensemble verder te brengen dan optredens in de eigen woonplaats Zwolle — en eventueel zeer wijde omgeving — heeft de club — ongetwijfeld de dominante vader zelf — zich het wel bijzonder originele, en dus on-Nederlandse, etiket The Family Pondman opgeplakt. Het is de bedoeling dat deze fiedelende, toeterende en zingende jonge mensen van dat gezin zo snel mogelijk het professionele concertpodium zullen bestijgen. Laat daarom alle in klassieke muziek geïnteresseerden maar eens de moeite nemen om te kijken of het artistieke niveau van deze enthousiastelingen die vorm van openbaarheid ook waard is.
Nu zijn ons uit de cultuurgeschiedenis wel meer muzikale families bekend, die het samen wisten te maken, en of die nu Bach of Marsalis als familienaam droegen, er werd huismuziek gerealiseerd, en in het kader van dat wat meer hedendaagse familiegebeuren is de link naar het Oostenrijkse gezin van Kapitän von Trapp, waarvan alle telgen zelfs tegen de alpen op zongen, en daarmee wel heel befaamd zijn geworden, mede en vooral door de honingzoete musical die naar de avonturen van dat gezin werd gecreëerd: The Sound of Music.
2 opmerkingen:
Hoezo "een moeder heeft het gezin niet", wat een flauwekul. De moeder is onder bedreiging het huis uit gewerkt, en probeert al jaren via rechtzaken de kinderen bij deze enge narcist weg te krijgen. Sektarisch, manipulerend, dat zijn woorden die hier bij passen.
Leest u het stuk nog eens goed, dan zou u het cynisme kunnen erin kunnen vinden. Misschien had ik erbij moeten vermelden dat ik musicals per definitie verafschuw.
Uw opmerking verbaast me niets, maar laat onverlet dat het gezin geen moeder heeft, maar wellicht de kinderen individueel wel als ze daartoe in de gelegenheid worden gesteld.
Een reactie posten