Muziekmoordenaar geridderd door de Fransen

Onbedaarlijke schaamteloosheid
Dat het op tal van fronten met onze cultuur af en toe slecht gesteld is — mede door toedoen, respectievelijk als gevolg van nalatigheid door verantwoordelijke overheden —, was uit en te na bekend. Dat geldt ook voor de ietwat wonderlijke volksaard der Fransen, en al helemaal voor de vertegenwoordigers die in het Elysée Paleis huizen. Maar dat ze daar zover zouden gaan, een uiterst extreme muziekmoordenaar te ridderen, geeft al aan dat men in de sfeer der leidinggevenden van dat land geen notie heeft van wat cultuur is.
Hier wordt een Nederlander genaamd André Rieu met eer overladen en daarvoor reist de Franse ambassadeur in ons land naar Maastricht ten einde aldaar de onderscheiden valse fiedelaar met bijbehorende versierselen te tooien en met alle poespas alsmede nog veel meer nodeloosheid en nutteloosheid, die daarvan kennelijk worden geacht deel uit te maken.

Schijnvertoning
Wat de Franse regering daarmee toont, is dat het geen greintje over heeft voor oprechte cultuur — zoals dat in de tijd van de daarvoor verantwoordelijke minister Jacques Lang wel het geval was — maar dat men een monsterlijke — dus weerzinwekkende — elektronische cultus onderscheidt: een opgeklopt-opgefokte bezigheid die bestaat in het platwalsen van belangwekkend cultuurgoed, door een ensemble waaraan niets echt, maar alles slechts klatergoud — want gif-gipsen ornamentiek— is. Hoed(t) u derhalve, in ieder geval vanaf nu, voor Franse onderscheidingen.